Look 27: La rosa eterna

vestido y capa hecho por encargo / guantes Bershka / pulseras perlas Vintage / collar prestado


La rosa eterna

Erase que será y quizá no fue, una princesa que vivía en un diminuto castillo, de una pequeña ciudad en un bello Principado. La princesa era muy feliz con su familia: su papá era un hombre sabio, su mamá una mujer bella y su hermano encantador e inquieto. Sólo había una cosa que apenaba a la princesa: ver flores cortadas, incluso formando hermosos ramos, le entristecían el corazón, le hacían sentir la temprana decadencia de la lozanía y la belleza.

Como había heredado la belleza de su madre, recibía muchos ramos de flores de sus admiradores que le llenaban el corazón de pena y los ojos de lágrimas. A pesar de las proclamas en las que comunicaba su disgusto por tales ofrendas, los ramos no dejaban de llegar, de todos los tamaños y colores, sencillos y majestuosos, llenaban el castillo con sus colores y fragantes aromas y el corazón de la princesa de disgusto y decepción. Hasta que un día llegó al castillo un trovador, un siguevientos, que regalo a la princesa un poema lleno de amor y sensibilidad; como no podía ser de otro modo la princesa se enamoró. Pero el amor de un recorrecaminos es tan inestable y efímero como un soplo de viento, así que dicho amor se marchito tan rápido como las flores cortadas que formaban los ramos. La princesa se sintió completamente vacía y desilusionada, así que enfermo de pena.

Su hermano que la quería mucho, decidió ir en busca de una rosa mágica, que nunca se marchitara para intentar curar el corazón malherido de la princesa. Después de mil y una aventuras y de recorrer tierras remotas y peligrosas, un día regreso al diminuto palacio con una preciosa rosa roja y se la ofreció a su hermana. Aquella rosa con su frescura y belleza curó inmediatamente el corazón de la princesa y ella supo que a partir de entonces su corazón siempre estaría tan puro, rojo y lozano como aquella rosa eterna. 

Cuenta la leyenda que aún sigue esperando en un diminuto castillo, de una pequeña ciudad de un bello Principado a que aparezca el Verdadero Amor, el Amor que sea Eterno como su rosa.

Todos tenemos nuestro propio cuento “chino”, espero que os haya gustado el mío.

Gracias a mi fotógrafo y al diseñador gráfico por convertir unas fotos en pura magia.

Hasta la próxima.

La eterna rozo

Estus ke estos kaj eble ne estis, princino kiu vivis en tre eta kastelo, de malgranda urbo en bela Princlando. La princino estis tre feliĉa kun ŝia familio: ŝia paĉjo estis saĝa viro, ŝia panjo bela virino kaj ŝia frato ĉarma kaj maltrankvila. Nur aĵo afliktis al princino: vidi floroj tranĉitaj, eĉ formante belegaj bukedoj, tio al ŝi tristigis la koron, tio al ŝi faris senti la rapida dekadencon kaj la freŝeco de beleco.

Kiel ŝi heredis belecon de ŝia patrino, ŝi ricevis multajn floraj bukedojn de ŝiaj admirantoj  kiuj plenigis ŝian koron de aflikton kaj okuloj de larmoj. Malgraŭ la proklamoj de ŝi en kiuj komunikis ŝian ĉagrenon pri tiaj oferdonoj, la bukedoj senĉese alvenis, de ĉioj grandecoj kaj koloroj, simplaj kaj majestaj, ĝi plenigis la kastelon kun ĝiaj koloroj kaj bonodora aromoj kaj la koro de princino de ĉagreno kaj elreviĝo. Ĝis kiam tago alvenis kastelon trobadoro,  ulo sekviventoj, kiu donacis al princino poemon plenita de amo kaj sentiveco; kiel ne eblis alia maniero la princino  enamiĝis. Sed la amo de  mond-vojaĝulo estas tiel malstabila kaj efemera kiel  vento-puŝo, tiel do ŝia amo  velkiĝis tiel rapide kiel la tranĉitaj floroj de bukedojn. La princino  sentis sin tute malplena kaj seniluziigita, tiel do malsaniĝis pri aflikto.

Ŝia frato kiu ŝin tre amis, decidis serĉi magian rozon, kiu neniam  velkos por klopodi resanigi la vundita koro de princino. De post mil kaj unu aventuroj kaj trairi danĝeraj  kaj foraj landoj, tago revenis al tre eta palaco kun tre bela ruĝa rozo kaj li proponis ĝin al lia fratino. Tiu rozo kun ĝia freŝeco kaj beleco kuracis tuj la koro de princino kaj ŝi sciis de tiam sia koro ĉiam estus tiel pura, ruĝa kaj fortikeca kiel tiu eterna rozo. 

Rakontu legendo ankoraŭ ŝi daŭre atendas en tre eta kastelo, de malgranda urbo de bela Princlando aperu la Veran Amon, la Amo kiu estos Eterna kiel ŝia rozo. 

Ni ĉiuj havas niajn proprajn "ĉina" rakonto mi atendas ke la mia plaĉis vin.

Danke al mia fotisto kaj al la grafika dezajnisto por ŝanĝigi fotaĵoj en vera magio.

Ĝis la proksima.